Sinds 2017 ben ik al twee keer terug geweest in de VS, en ik raak nog steeds elke keer helemaal overdonderd. Ik weet dat niet iedereen die terugkomt dezelfde ervaring heeft, maar bij veel van ons komen elke keer de <a href="https://blog.culturalcare.nl/au-pair-verhalen/wat-mijn-au-pair-ervaring-met-mij-heeft-gedaan/">gevoelens en herinneringen</a> van die allereerste keer weer bovendrijven.
&nbsp;
Ik krijg nog steeds vlinders in mijn buik als het vliegtuig de landing inzet en ik bijna weer in mijn tweede thuis ben. Dan kijk ik uit het raampje en zie ik de grote gebouwen downtown. Ik zie het Amway Center, en dan zie ik dat het regent – zoals gewoonlijk in Florida. Ik stap uit het vliegtuig en voel meteen de typische vochtige, warme lucht. En dan komt er een idiote grijns op mijn gezicht – en ja, heel eerlijk, ik laat ook een traantje. Nou ja traantje&#8230; zeg maar gerust waterlanders. Hoe dan ook, ik ben weer thuis! En dan val je meteen weer terug in je oude gewoontes; ik in elk geval wel. Ik zet mijn zonnebril in mijn haar, ik sleep overal mijn waterflesje mee naartoe, en het enige geluid dat ik tijdens het lopen hoor is het ‘flip-flop’ van mijn slippers. Het voelt best raar om in een andere stad beter de weg te kennen dan in het dorpje waar je vandaan komt. Ik ken alle binnendoorweggetjes, elke afrit van de snelweg (nou ja, dat is misschien een heel klein beetje overdreven), en ik weet dat, als het ‘s morgens regent, dat niet per se de hele dag zo blijft. Ik moet lachen als mensen over palmbomen beginnen als ik Florida noem, want ikzelf denk alleen aan dennenbomen.
&nbsp;
Maar genoeg gekletst over slippers en dennenbomen. Hoog tijd om het over belangrijke zaken te hebben. Zoals het gevoel dat je krijgt als je <a href="https://www.culturalcare.nl/verhalen/maak-kennis-met-onze-gastgezinnen">je gastgezin</a> terugziet – want dat heb je misschien nog wel het meeste gemist, en dat is waarschijnlijk het meeste veranderd. De kinderen zijn gegroeid en zijn intussen niet meer zo aan je gehecht als ze tegen het eind van je au pair-jaar waren. Misschien herinneren ze zich niet eens wat jullie allemaal samen deden. De liedjes die jullie in de auto meezongen, het eten dat je voor ze klaarmaakte, en de leuke herinneringen die jullie ooit deelden; misschien zijn ze ze wel allemaal vergeten. Maar dat betekent niet dat ze zich jou niet herinneren! Als je de behoefte hebt om terug te gaan, heb je ook de behoefte om nieuwe herinneringen te maken en te zien hoe de kinderen gegroeid zijn. Je gastouders zijn je ongetwijfeld niet vergeten en weten nog precies hoe belangrijk je voor ze was.
<img loading="lazy" class="aligncenter wp-image-430 size-full" src="https://blog-api.culturalcare.nl/wp-content/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_1.jpg" alt="Oost west, thuis best" width="1000" height="1250" srcset="https://blog-api.culturalcare.world//app/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_1.jpg 1000w, https://blog-api.culturalcare.world//app/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_1-240x300.jpg 240w, https://blog-api.culturalcare.world//app/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_1-768x960.jpg 768w, https://blog-api.culturalcare.world//app/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_1-819x1024.jpg 819w" sizes="(max-width: 767px) 89vw, (max-width: 1000px) 54vw, (max-width: 1071px) 543px, 580px" />
Het zit ‘m er niet alleen in dat je overal om je heen Engels hoort, en dat iedereen je altijd vraagt “how are you?”. En ook niet in de Cheesecake Factory om de hoek, de geur van zonnebrandcrème en het dagelijkse tripje naar Starbucks. Waar het vooral om gaat, en wat ik het allermeeste mis, is de persoon die ik in Florida was en werd. Ik ben als mens gegroeid – ik ben zelfverzekerder geworden, extraverter, ik heb geleerd me aan te passen aan nieuwe mensen en dingen. Maar ik ben vooral iemand geworden die ik aardig vind. Ik ben een ander iemand geworden dan ik zelf ooit voor ogen had gehouden, en ik heb heel nieuwe kanten van mezelf ontdekt.
&nbsp;
Ik heb meer geduld gekregen, en misschien ook wel meer lef; ik ben ver buiten mijn comfortzone gestapt. Maar het was het allemaal waard, want als ik nu in de spiegel kijk, ben ik trots en zelfverzekerd. En ik vertel aan iedereen die ik tegenkom dat ik in de Verenigde Staten heb gewoond, dat ik een Amerikaanse familie heb, dat ik meer ben gegroeid dan de meeste mensen in hun hele leven doen, en dat ik een unieke kans heb gekregen. Het is een superfijn gevoel om een familie ver weg te hebben die van me houdt en die in maar een jaar tijd zo belangrijk voor me is geworden!
<img loading="lazy" class="aligncenter wp-image-431 size-large" src="https://blog-api.culturalcare.nl/wp-content/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_2-768x1024.jpg" alt="Oost west, thuis best" width="525" height="700" srcset="https://blog-api.culturalcare.world//app/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_2-768x1024.jpg 768w, https://blog-api.culturalcare.world//app/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_2-225x300.jpg 225w, https://blog-api.culturalcare.world//app/uploads/sites/18/2019/10/There_is_no_place_like_home_2.jpg 800w" sizes="(max-width: 525px) 100vw, 525px" />
Dus wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dit: geniet van elk moment als au pair, koester elke herinnering en vergeet nooit waar je echt thuis hoort. O, en denk er vooral ook aan hoe gelukkig je jezelf mag prijzen. Jij snapt waarom het woord ‘goodbye’ zo moeilijk en ‘welcome back’ zo betekenisvol is.
%%CTA5%%

Oost west, thuis best

De Deense Malene blikt terug op haar jaar als au pair in Florida, waar ze voor haar gastkindjes zorgde en een onafhankelijke, zelfverzekerde vrouw werd. 

Candy Picnic

Een blog van Cultural Care Au Pair.

Oost west, thuis best

Most popular

3 Manieren Waarop Je Als Au Pair Indruk Kunt Maken

Mijn Au Pair Bucket List

Waarom ik voor mijn gastgezin heb gekozen

Oost west, thuis best

Waarom zou je au pair worden?

De vijf au pair-zussen

More from

LHBTQ+ au pairs in Amerika vertellen hun verhaal

Ditjes en datjes: Taallessen

Het leven na je au pair-jaar

Au pairs kletsen met hun gastkinderen

Au pair worden: het perfecte begin van een mooie loopbaan

Een emotioneel weerzien